Beschrijving

Dit verhaal gaat over mogen vertrouwen op je ‘drijfvermogen’, en wachten op de juiste golf die je brengt waar je wilt zijn. Varend in een kajak trotseert de auteur de elementen en leert zodoende de waarde inzien van meebewegen met de stroom en alleen bijsturen wanneer dat nodig is. Dit in navolging van de eskimo’s, die er met één zwaai van hun peddel voor zorgen dat ze weer boven water komen als ze met hun kajak zijn omgeslagen.

Man in het wild van Jaco Benckhuijsen laat zien dat de wetten van de natuur op meerdere plekken en in allerlei situaties toepasbaar zijn. Het maakt niet uit of je nu bij de Aleoeten in het noorden van de Grote Oceaan bent, in Papoea-Nieuw-Guinea bij de evenaar of in het diepe zuiden bij Vuurland waar het Andesgebergte langzaam in zee lijkt te zinken en de bergtoppen veranderen in eilanden.

Ruimte en vrijheid

Naast de metaforische boodschap is het vooral het bloemrijke taalgebruik dat ervoor zorgt dat je als lezer wordt meegezogen in dit verhaal. Een voorbeeld: ‘Het zeewater bereikt de laatste plekjes droge huid op mijn rug en de nacht valt over de zee. Het schuim van de boeggolf licht flauw op in het donkere water, net als het zachte wit van de melkweg in de hemel boven ons. Daartussenin niets anders dan een gevoel van ruimte en vrijheid.’

Subtiele signalen

Man in het wild gaat in de eerste plaats over in verbinding zijn met jezelf, met de natuur, en daarmee met het ondeelbare geheel. Het verhaal laat zien dat we als mensheid in bepaalde opzichten ons doel voorbijschieten. We zien mensen hardlopen met een app die hun hartslag bijhoudt, terwijl we de subtiele signalen van ons lichaam niet meer herkennen.

Peter Goosensen