Ignatia Amara (Ignatiusboon)

Strychnos ignatii is een houtige klimstruik uit de tropen die tot de familie van de Loganiceae behoort. De struik werd voor het eerst beschreven door de Jezuïet Georg Kamel (1661-1706), die hem vanwege de opvallende amandelvormige zaden ‘Boon van Ignatius’ noemde, naar de stichter van zijn orde, Loyola van Ignatius.

Door Lilian Peters

De Ignatiusboon is inheems op de Filipijnen en in bepaalde delen van Zuidoost-Azië. De struik voelt zich het meest thuis op zanderige grond en groeit voornamelijk in het dichte regenwoud, soms op de oevers van de rivier.

Bittere zaden

De Ignatiusboon is een klimmer die tot in de hoogste boomtoppen reikt en wel 30 meter lang kan worden. Hij heeft langwerpige groene ellipsvormige bladeren en onopvallende groene bloemen die het hele jaar door bloeien. Meer in het oog springen de pompoenachtige oranje-gele vruchten die zich uit de vruchtknoppen ontwikkelen. Hierin bevinden zich de harde zaden, die zeer bitter zijn. Deze zaden bevatten de giftige alkaloïden strychnine en brucine. Hoewel giftig wordt de plant veel gebruikt in de traditionele geneeskunde en onder andere ingezet bij maagdarmklachten, cholera en malaria.

Emotionele intensiteit

Het homeopathisch geneesmiddel Ignatia, of Ignatia amara, wordt bereid van de zaden van de struik. Ignatia is een middel dat een sterke uitwerking op het zenuwstelsel heeft. Het wordt in de homeopathische geneeskunde vaak gebruikt voor mensen met een diep verdriet. Emotionele intensiteit is heel karakteristiek voor degene (vaak een vrouw) die Ignatia nodig heeft. In de gezonde staat is de Ignatia-persoonlijkheid gevoelig, hartstochtelijk, verfijnd en vaak ook kunstzinnig. Ze heeft een scherp intellect.

Ignatia en de liefde

Voor de Ignatia-persoonlijkheid is het belangrijk dat er in een relatie een constante stroom van liefde is. Dit geldt in haar kindertijd voor de relatie met haar ouders en later voor die met haar partner. Ze lijdt vaak aan een trauma, waarbij ze van haar ouders niet de liefde ontving die ze nodig had. Zij kan dit trauma herhalen door verliefd te worden op onbereikbare mannen. Ze is zich zeer bewust van haar kwetsbaarheid en begint pas een liefdesrelatie als zij er zeker van is dat ze niet afgewezen wordt. Mocht deze relatie verbroken worden door de partner, dan kan ze hier heel heftig op reageren: wekenlang huilen en nauwelijks eten of slapen. Ze zondert zichzelf af. Het verdriet verscheurt haar en kan zo diep zijn dat ze zelfs een einde aan haar leven probeert te maken. Voor mensen met een dergelijk diep verdriet kan het homeopathische middel Ignatia licht in de duisternis brengen.