Zomerse bestuivers in februari

De tijd vliegt. En de zomerse bestuivers ook alweer. Bijzonder, wat er in de eerste helft van februari alweer tot leven is gekomen: de watersalamandertjes zijn weer wakker en zitten in de middagzon op te warmen. En er zijn zelfs al weer wilde bijen gesignaleerd. Ook de staartmezen zijn terug bij ons op het land en lijken op zoek naar nestruimte. En begin februari werd ik alweer door een wesp(koningin) geprikt. Ook héél vroeg wakker geworden dus. Terwijl ik het idee had dat het nog maar zo kort geleden was dat ik door de zomerse bestuivers te grazen was genomen. Wespen- en bijensteken, het doet me altijd denken aan afgelopen zomer. Maar ook aan het begin van mijn opleiding Klassieke Homeopathie, 25 jaar geleden.

Tekst: Rineke Dijkinga

Welkome bestuivers

Vorig jaar hadden we op de zinderende warme zomerdagen ongelooflijk veel wilde bijen, honingbijen en wespen op onze zonnebloemen. We teelden een halve hectare zonnebloemen op ons biodiversiteitsproject “Heerlijk Westerwolds Land”. Wat een prachtig gewas om te zien maar vooral ook om te horen. Op een mooie dag zaten er tot wel zes bestuivers op een zonnebloem. De wespen vond ik intrigerend. Ik zie ze wel vaak fruit eten maar ik zie ze minder vaak als bestuiver aan het werk. Ik las in een artikel, een ware lofzang op de wespen, dat ze naast prachtige bestuivers ook perfecte natuurlijke plaagbestrijders zijn. Welkom dus, wespen!

Een dag later was ik nog steeds blij met alle wespen maar het leverde me wel een kantoordag op: aan het eind van de dag kroop er eentje in mijn sok. Jemig, wat kunnen die zomerse bestuivers toch fel steken. Zo zag het er na een uurtje uit, maar dat was nog maar het begin.

 

Wéér een steek

Aan het eind van de dag liep mijn enkel bijna over mijn schoen heen, zo sterk was de zwelling. En lopen was erg pijnlijk. Een dag later hompelde ik ‘s ochtends over het land. Lekker even een paar frambozen en bramen bij elkaar scharrelen voor het ontbijt. Ik stak mijn hand uit naar de eerste prachtige glimmende braam. Pang!! Ik herkende het meteen: wéér een steek, nu in mijn ringvinger. Dit keer van een bij. En ja hoor, ik zag de zwelling alweer opkomen. Binnen een paar uur had ik én aan mijn enkel én op mijn hand een soort ei dat vreselijk jeukte en brandde. En dat terwijl ik net mijn EHBO kit met homeopathische middelen had uitgeleend!

Apis

Ik moest denken aan mijn studietijd in Bloemendaal eind jaren ’90. Ik deed er de opleiding Natuurgeneeskunde en Klassieke Homeopathie. Tijdens mijn studietijd werkte ik in een reformwinkeltje. Daar schepten we, heel nostalgisch, alle kruiden in van die mooie glazen apothekerspotten. Na een paar dagen kruiden scheppen kreeg ik een enorme allergische aanval, de eerste keer in mijn leven dat ik een allergische reactie had. En wat voor één! Mijn hele gezicht zwol op, was knalrood, de hitte sloeg eraf, het jeukte zo dat ik het open krabde en mijn ogen waren spleetjes geworden waardoor ik bijna niks meer zag. Gelukkig zocht een eindejaarsstudent in Bloemendaal op dat moment nog een proefcliënt om af te kunnen studeren. Ik was er als de kippen bij. In al mijn uiterlijke en innerlijke kenmerken herkende ze het beeld van de honingbij. Ze gaf me het middel Apis en na een paar uur kon ik de wereld weer met open ogen aanschouwen. Kennelijk had ze precies het goede middel in de goede sterkte te pakken. Wat was ik haar dankbaar.

Bij elke bijen- of wespensteek moet ik daarom aan de homeopathie denken. Wat was ik blij dat ik de wereld weer met open ogen kon zien. Maar bij elke steek denk ik ook: “wat vliegt de tijd!