‘Dat zo’n klein flesje zoveel impact heeft!’

Wilfreda Pompert (rechts op de foto), 59 jaar, is lerares en heeft een praktijk voor kindercoaching in Oudkarspel. Vier jaar geleden kreeg ze na een tijd van niet lekker in haar vel zitten en vele onderzoeken, de diagnose reumatoïde artritis en slapende systemische sclerodermie. Homeopaat Nicolle Leijen kende ze al als ouder van kinderen uit haar klas. De twee maakten een afspraak voor een consult.

Tekst: Manon Bruins-Maathuis

Wilfreda: ‘Ik kende Nicolle vanuit een netwerkbijeenkomst uit het dorp, daarnaast had ik haar kinderen in mijn klas gehad. Vanuit de netwerkbijeenkomst zijn we gaan samenwerken. Ik verwees vanuit mijn praktijk voor kindercoaching soms naar haar door en zij naar mij. Vier jaar geleden werd duidelijk dat ik reumatoïde artritis en systemische sclerodermie had (red: zeldzame reumatische aandoening die zich kenmerkt door toename van bindweefsel in de huid en inwendige organen). Daarvoor was ik al een tijd aan het kwakkelen met mijn lichaam.

Het duurde lang voordat we de diagnose hadden. Bij het bloedprikken was de reumafactor nauwelijks verhoogd. Dat er iets mis was, werd wel duidelijk. Zo kon ik niet meer fietsen, alleen met mijn hakken kon ik nog trappen op de pedalen. Op een gegeven moment had ik allerlei artsen van het ziekenhuis gezien. Niemand had een diagnose. Via mijn huisarts kwam ik uiteindelijk bij een internist terecht: een arts in opleiding. Zij deed heel breed bloedonderzoek. Daaruit kwam toen eindelijk de diagnose. De reumatoloog zei dat het bijzonder was dat de systemische sclerodermie zichtbaar was in mijn bloed, maar dat ik er geen symptomen van had. Hij stuurde me door naar het VU-ziekenhuis in Amsterdam. Daar constateerde ze dat de sclerodermie slapend is.

De artritis gaf tegen die tijd zoveel last. Ik kon nauwelijks meer lopen. Ik kon me niet meer aankleden, zelfs geen deodorant meer aanbrengen. Om de reuma tot rust te brengen heb ik zware medicatie gekregen. Ik kreeg hoog gedoseerd methotrexaat, plaquenil en prednison. Daarbij foliumzuur en vitamine C om schade door de medicijnen te beperken. Dat is toen, en nu nog, goed begeleid door mijn reumatoog en reumaverpleegkundige. Ze hebben ook voorgesteld om af te bouwen toen het beter met me ging nadat ik eerder al met homeopathie was begonnen. De reumatoloog wilde bij het laatste onderzoek helemaal zonder medicatie verder. Zo ver was ik toen nog niet. Maar als het over een half jaar weer zo goed is gegaan, dan ga ik misschien het afbouwschema in. En dan weer ondersteund met homeopathische middelen.’

Bij de homeopaat

‘Ik ging naar Nicolle omdat ik homeopathische begeleiding wilde bij al die medicatie. Tot mijn stomme verbazing werkte dat verschrikkelijk goed. Ik ben sinds die tijd bijna helemaal gestopt met de medicijnen. Ik gebruik alleen nog een heel lage dosering leflunomide. Ze zijn in het ziekenhuis verbaasd dat het zo goed met me gaat. In het begin durfde ik haast niet te zeggen dat ik bij een homeopaat was. Tot mijn verbazing zei mijn reumatoloog dat hij meer positieve verhalen over homeopathie had gehoord. Of het echt de reden voor de omslag in mijn gezondheid is geweest? Ik geloof er heilig in! Ik ben een eigenwijs persoon.

Een tijdje terug was ik de homeopathische middelen een beetje zat. Ik wilde niet meer aan ziek zijn denken. Heb alle flesjes toen weggegooid. Dat bleek een slecht plan. Na een paar weken kreeg ik allemaal klachten terug. Sinds augustus gebruik ik mijn homeopathische middelen weer en gaat het weer top. Het bevalt me veel beter dan de medicatie uit het ziekenhuis. Wat ik prettig vind aan Nicolle is dat ze goed luistert. Ze stelt veel verdiepende en verhelderende vragen. Ik heb ook, mede op aanraden van het ziekenhuis, mijn hele levensstijl veranderd. Ik neem veel meer rust, ga lekker wandelen met de hond. Ook Nicolle heeft me laten ontdekken hoe ik aan het leven was. Er zit nu een blij mens. Mijn allereerste vraag aan Nicolle was: ‘Kom ik er ooit van af?’ Haar antwoord was nuchter en gaf me hoop: ‘Je bent er toch ook aan gekomen?’

Ik vind het een wonder dat zo’n klein flesje zoveel impact kan hebben.’

Hersteltijd

Homeopaat Nicolle Leijen: ‘Wilfreda kwam eind mei 2016 op consult. Ze had eerst het traject in het ziekenhuis doorlopen. Toen ze last kreeg van de medicatie maakte ze een afspraak. Ze is echt een Sulphur type – op dit middel doet ze het heel goed. Ze is super enthousiast en staat voor de klas als leerkracht in het voortgezet onderwijs. En dan staat ze er ook echt voor de kinderen. Ze kan een groep maken. Verder geniet ze onwijs van lekker eten, of dagjes uit. Ze is hartelijk. Ze is ook kindercoach met paarden, dat is echt haar passie. Naast de Sulphur heeft ze een aantal andere homeopathische middelen gehad die werkten op erfelijke aanleg (haar oma had dezelfde aandoeningen) en middelen die meer specifiek op de reumatische klachten werken. Toen ze van de reguliere medicijnen ziek werd, heb ik haar ondersteund met het homeopathische middel Nux vomica. Daardoor kon ze de medicatie uit het ziekenhuis aan en goed blijven functioneren. In een later stadium zijn we echt naar reumamiddelen toegegaan. In het geval van Wilfreda is dat Rhus toxicodendron.

Bijsturen in de behandeling vind ik belangrijk. Als er spanningen waren, bijvoorbeeld door een overlijden, dan paste ik daar haar middelen op aan. Als ze last had van huiduitslag gaf ik de plantaardige Mercurius mezereum. Wilfreda voelt het direct aan als een combinatie van middelen niet klopt. Dat helpt mij geweldig; dan kan ik ook goed bijsturen. Bij reuma is hersteltijd heel belangrijk. Daar is ze zich veel bewuster van geworden. In de behandeling was er steeds overleg met de reumatoloog. De bloedwaarden zijn onze leidraad geweest. Aan de hand van meetbare resultaten is de afbouw van medicatie begonnen. De samenwerking was in deze casus echt bijzonder.’

www.deschakel.info