Borstkanker, een andere weg naar genezing

In het voorjaar van 2007 werd bij yogadocente Hennie Opstelten (58) na een bevolkingsonderzoek borstkanker vastgesteld. Na de noodzakelijke operatie koos ze als vervolgtraject voor niet-toxische tumortherapie, yoga en meditatie, en niet voor chemotherapie, bestraling en het gebruik van zware medicatie.

Tekst: Lilian Peters

Wat ging er in u om toen u de diagnose borstkanker hoorde?

Hennie Opstelten: ‘De schrik dat ik borstkanker had, zakte eigenlijk heel snel, maar de gedachte aan de behandeling die me te wachten stond, maakte me bang. Na de operatie kreeg ik een borstontsteking die ruim zes weken duurde. Dat gaf me tijd om na te denken. Toen begon ik de mensen om mij heen te vertellen dat ik geen chemo ging doen en ook geen bestraling. Ik kan heel onzeker zijn, maar als het erop aankomt, heb ik opeens heel veel kracht.’

Hoe reageerden uw familie en mensen die dicht bij u stonden?

‘Tegen mijn familie heb ik gezegd: jullie mogen één keer tegen mij zeggen hoe eng jullie dit vinden, want dat snap ik, maar ik wil het niet constant horen. Ze hebben daarna altijd heel veel gebeld, maar nooit meer gezegd hoe eng ze het vonden. Mijn moeder die al tegen de tachtig was, zei: ik geloof dat jouw keuze voor homeopathie een goede is. Ze was er het rustigst onder van iedereen.
Al heel snel wilde ik mijn leven niet alleen maar laten bepalen door borstkanker. Dat hielp mij om mijn kop boven water te houden, om met mijn angst om te kunnen gaan. Natuurlijk dacht ik regelmatig: doe ik het allemaal wel goed? Neem ik het goede besluit? Wat dat betreft heeft yoga me erg geholpen.
Mijn oncoloog vond me wel heel relaxed en vroeg me hoe ik dat toch deed. Ik ben al heel lang yogadocent, antwoordde ik hem. Dat helpt mij om dagelijks rustpunten te vinden en te mediteren.
Ik heb heel goed in de gaten wanneer ik me laat leiden door angstgedachten. Het is hard werken, maar het lukt me. De oncoloog zei: “Weet je wel dat het jouw verantwoordelijkheid is wat je nu doet?” “Als ik wel chemo doe, is het dan mijn verantwoordelijkheid niet meer?” vroeg ik hem. Van die vraag schrok hij. Hij zei: “O jawel, ik vind niets zo akelig als dat mensen denken dat ik hen beter kan maken. Ik doe mijn best.” “Ik ook”, zei ik.’

Voor welke behandeling hebt u na uw operatie gekozen?

‘Ik kwam al bij een arts voor homeopathie, omdat ik beginnende overgangsklachten had. Ik wist van haar dat zij een aparte studie had gedaan naar de niet-toxische tumortherapie. Die therapie is niet standaard, maar werd speciaal voor mij samengesteld en heeft drie jaar geduurd. Daarnaast ben ik Iscador (een maretakpreparaat uit de antroposofische geneeskunde – red.) gaan inspuiten. Daar zouden ze veel meer mee moeten werken, ook bij mensen die wel chemotherapie doen. In Duitsland gebeurt dat veel meer dan hier. Iscador is zo ondersteunend. Mensen gaan veel minder onderuit.
Ik ben ook altijd in behandeling gebleven bij die aardige en kundige oncoloog. Hij zag mijn eigen wijsheid, zoals hij zei. Dat hij dat durfde te zien heeft mij heel erg geholpen. Hij was altijd heel respectvol en wilde vooral weten hoe het met mij ging.’

Heeft het krijgen van borstkanker uw leven veranderd?

‘Vóór de borstkanker gaf ik veel yogales met vaste groepen. Dat brak me op, vooral het ’s avonds werken. Toen ik ziek werd, heb ik het allemaal laten vallen. Ik was verbaasd dat ik het zo kon loslaten. Ik ben beter voor mezelf gaan zorgen door nog steeds heel weinig te werken. Ik merk dat ik daar behoefte aan heb. Ik vind het heerlijk om heel rustig te leven. Zo druk en zo naar buiten gericht als ik was, zo anders doe ik het nu: yoga, mediteren, lezen, wandelen met de honden van mijn zoon. Ik noem dat klein leven. Ik sta mezelf dat steeds meer toe. Het is niet zo dat ik nooit meer wil werken. Ik heb nog wel iets te vertellen. Soms help ik mensen die met kanker te maken hebben om om te gaan met de angst en de onzekerheid die de ziekte met zich meebrengt. Dit doe ik nu één-op-één, en in de toekomst wil ik dit ook met groepen gaan doen.’

Heeft deze ziekte nieuwe inzichten gegeven?

‘Ik wilde zelf altijd graag weten wat deze ziekte me te vertellen heeft. Ik wil graag gezond oud worden, dat is een erg grote wens geworden. Dus dat betekent dat ik blijf kijken naar wat ik nog meer kan doen. Ik heb ontdekt dat het niet goed is om altijd grenzeloos voor anderen klaar te staan. Dat is niet goed voor de ander, maar vooral niet goed voor jezelf. Ik ben ervan overtuigd dat dat bewustzijn meehelpt aan gezond worden en gezond blijven. En ik weet hoe belangrijk het is om bewust te ontspannen, daarom is yoga zo fijn. Dat kan zó helpen om je lichaam gezond te houden.’

Wat zou u mensen met kanker willen vertellen?

‘Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat er veel meer is dan de reguliere behandeling. Mensen moeten natuurlijk goed bij zichzelf voelen of ze dat willen. En ook als je een reguliere behandeling krijgt, is er zo veel ondersteuning mogelijk met bijvoorbeeld homeopathie of yoga, waardoor je veel minder ziek bent en je conditie veel beter blijft.’

 

Bezoek voor meer informatie over niet-toxische tumortherapie www.anttt.nl, voor meer informatie over Iscador www.iocob.nl/antroposofie/iscador-en-antroposofie.html of mail Hennie Opstelten op hennieopstelten@live.nl.

Uit: Homeopathie Magazine HM 5 – 2011