Onze huid dient als stevige beschermlaag voor alles wat zich daaronder bevindt. Maar dat is niet haar enige functie. Soms is het de huid die ons toont dat er van binnen – fysiek of mentaal – meer aan de hand is.

Tekst: Jan Hoes

De huid als buitenkant van ons lichaam vormt de grens tussen de inwendige organen en onze omgeving. De huid kan beschermen omdat er tastorgaantjes in zitten waarmee wij de omgeving kunnen beoordelen op gevaar. We kunnen zo voelen of iets warm, koud, scherp of bot is, en of iets pijnlijk is zodat we op tijd onze hand kunnen terugtrekken. Het slijmvlies van mond- en neusholte en dat van de ogen mogen we ook tot de beschermlaag rekenen. Als er van buitenaf gevaarlijke stoffen, bacteriën, schimmels of allergenen zoals boompollen op ons afkomen, zal een eerste beschermings- of afweerreactie plaatsvinden aan met name de huid of slijmvliezen. Zo kan bij hooikoorts naast een jeukende huiduitslag ook sprake zijn van niezen of traanogen.

Vocht- en warmteregeling

De huid houdt mede het vochtgehalte in ons lichaam op peil, doordat water bij het zweten niet zo gemakkelijk van binnen naar buiten kan. De lichaamstemperatuur wordt deels via de huid geregeld. Bij kou trekken huidbloedvaatjes samen en beschermen kippenvel en opstaande huidhaartjes tegen te veel vochtverdamping en temperatuurdaling. Bij te veel warmte gaan huidvaatjes juist openstaan en kan er warmte-uitstraling plaatsvinden. Zweten en waterverdamping aan de huid verlagen de temperatuur dan verder.

Verbinding en contact

Door tastzintuigjes in onze huid is deze ook een verbindingsorgaan met de omgeving. Met de huid als grens en contactorgaan tussen een ‘ik ‘en een ‘jij’ kunnen we elkaars positieve of negatieve intenties voelen en letterlijk laten voelen. De huid kan zo ook een erotisch orgaan zijn waardoor wij via aanrakingen al dan niet aangenaam geprikkeld kunnen worden.

Spiegel van lichaam en ziel

De huid laat ook zien wat er binnen in ons aan de hand is. ‘Zo binnen, zo buiten, in lichamelijke en psychische zin’, getuigt van een idee dat de huid een projectiescherm is van lichaam en geest. Een gele huid of gelig oogwit kan iets te maken hebben met een aandoening van lever- of galwegen. Grauw zien wijst mogelijk op slecht werkende nieren die onvoldoende afvalstoffen afvoeren. Als de schildklier te langzaam werkt kan zich dat uiten in een droge koude huid en een te sterke werking geeft eerder een warme en zwetende huid. Een bleke huid is nogal eens een teken van bloedarmoede. Ook wat zich in onze psyche afspeelt kan aan de huid zichtbaar zijn. Een uitdrukking als ‘ik zit lekker in mijn vel’ geeft fraai de relatie aan tussen geest en huid. Bij schaamte kleur je rood, bij schrikken trek je wit weg. Lichaamstaal noemen we dat. Je gaat zweten van angst, en bij afgrijzen krijgen we kippenvel. Onder een gevoelige huid zit nogal eens een gevoelige geest.

Puberteit

In de puberteit gaan jeugdpuistjes vaak samen met een innerlijke schaamte rond ontwakende seksuele ontwikkeling. Als hormonen de puber dreigen te overspoelen, komt het soms goed uit als puistjes iets uitstralen van: ‘blijf uit mijn buurt, want ik ben nog niet aan toe aan fysieke toenadering’. Een huidaandoening met verdikkingen als psoriasis kan als lichaamstaal wellicht laten zien dat je je ergens tegen wilt pantseren. Ook eczeem spiegelt vaak psychische onrust en spanningen. Jeuk gaat regelmatig samen met psychische geprikkeldheid. Je krijgt de kriebels omdat iets je meer bezighoudt dan je lief is, en door te krabben wil je dat dan kwijtraken.

Vindt de ander mij mooi?

Voor wie een ‘gave’ buitenkant belangrijk vindt, moet de huid liefst beantwoorden aan wat de commercie, modetijdschriften en tv op dat moment voorschrijven.

Zijn pukkeltjes en rimpels altijd ongewenst en moeten smeerseltjes ‘ongeregeldheden’ verbloemen? Ik hoop dat je eerder zelf bepaalt wat mooi is, met vertrouwen in jezelf.

 

BRONNEN: THORWALD DETHLEFSEN: DE ZIN VAN ZIEK ZIJN EN ‘DAG DOKTER’, EEN TV-CURSUS OVER GEZONDHEID.

 

Gelezen in: Homeopathie Magazine HM mei 2019