Zou je wel willen weten wat homeopathie is, hoe het werkt en wie het heeft uitgevonden? In deze vierdelige serie over de Organon der Geneeskunst gaan we je dat vertellen. Deel 4 van deze serie gaat over de toepassing en werking van homeopathische middelen.

Tekst: Jan Hoes

Dr. Samuel Hahnemann is de grondlegger van de homeopathie. Hij leefde van 1755 tot 1843. Toen hij 24 was, studeerde hij af als arts. Dertig jaar later, in 1810, schreef hij de Organon, het standaardwerk over de beginselen van de homeopathie. De 6e door Hahnemann zelf nog bewerkte editie van dit boek wordt door studenten en behandelaars nog steeds gebruikt. Het beschrijft de basis van de homeopathie en de werking van homeopathische middelen.

Geneesmiddelendosis

Het resultaat van een middel hangt af van keuzejuistheid, gelijksoortigheid en een geringe dosis.

Bij acute ziektes mag een middel om de paar uur herhaald worden totdat een duidelijke verbetering plaatsvindt. Een te grote of frequente dosis en een te hoge potentie kunnen schade veroorzaken, zeker bij gevoelige patiënten. Het brengt de geneesmiddelenziekte naar voren die weer moeilijk weg te krijgen is.

Bij chronische ziektes is één enkele dosis zelden voldoende. Met tussenpozen dient men een steeds door 8-10 maal schudden verhoogde potentie te geven, opgelost in water. Twee opklimmende potenties na elkaar voorkomen symptoomverergering en geven een betere versterking van de levenskracht, waardoor chronische ziektes eerder zullen genezen.

Follow-up

Als tijdens behandeling het symptomenbeeld verandert, moet een nieuw passend middel gegeven worden. Bij een homeopathische verergering van een chronische ziekte dient de dosis of potentie verlaagd te worden met langere intervallen of het middel dient gestaakt te worden. Een lichte beginverergering wijst al op een te hoge dosis. En als een gegeven middel nieuwe hinderlijke symptomen geeft, die niet lijken op de oorspronkelijke ziekte, is het middel onjuist en moet een geschikter middel uitgezocht worden. Een fout middel in een kleine dosis is niet zo erg, omdat de vitaliteit het nadeel ongedaan kan maken.

Een goed werkend middel mag geleidelijk in potentie worden verhoogd totdat een algehele verbetering optreedt en oude klachten terugkeren, wat een homeopathische eindverergering genoemd wordt. Men kan dan suikerkorrels als placebo adviseren. Verdwijnt de eindverergering niet, dan is een iets hogere potentie een optie.

Verbeterde mentale symptomen zijn de beste graadmeter voor een inzettend herstel. Bij verbetering verdwijnen symptomen en bij verslechtering komen er nieuwe bij. Als verbetering uitblijft ondanks inname van een juist middel is er wellicht sprake van blokkade en kan de patiënt diens gedrag of leefwijze beter veranderen of ziekmakende omstandigheden aanpakken.

Leefregels

Mogelijk medicinaal werkende producten die chronische ziektes zouden kunnen doen verergeren moeten vermeden worden. Dus liever geen koffie, mentholhoudende tandpasta, kruidenthee, alcohol of sterk gekruide spijzen of likeuren gebruiken. En liever niet verblijven in muffe woonruimtes. Vermijd overdreven geestelijke en lichamelijke inspanning of extreme sexuele uitspattingen. Voorkom ook woede of ergernis. De beste leefregel is: een opgewekte geest houden, voldoende beweging buiten en gezond eten en drinken. Bij koortsende ziektes geeft het lichaam zelf wel aan wat de behoeftes zijn. En bij een acute ziekte verlangt de patiënt meestal naar verlichtende niet-medicinale dingen die de therapie niet storen.

Geneesmiddelenbereiding

Planten- en dierenmiddelen zijn krachtiger dan minerale middelen. Door verwrijven èn schudden, wat Hahnemann dynamiseren noemt, wordt de innerlijke medicinale kracht van ruwe grondstoffen tevoorschijn gehaald, zelfs bij onbewerkte substanties die geen enkel medicinaal effect op het menselijk lichaam hebben.

LM-potenties

Hahnemann beschrijft uitvoerig hoe LM-potenties – verdunningen van 1 op 50.000 – gemaakt moeten worden. Die prikkelen de levenskracht het beste, omdat ze vaker zijn geschud, waardoor het effect sterker is. Door de grotere verdunning is ook de kans op een verergering kleiner. In opgeloste vorm zijn de LM-korrels nog krachtiger dan in droge vorm, omdat ze dan meer zenuwuiteinden raken.

Vergelijkbare therapieën

Hahnemann sprak zich ook positief uit over de dynamische kracht van elektrische stroom, magneetpolen en het Mesmerisme* vanwege de energetische uitstraling van een therapeut. Zij zouden een even grote invloed hebben op de levenskracht als homeopathie. Ook massage en baden werken volgens hem palliatief en harmoniserend.

 

 

Bron:

Organon der geneeskunst, vertaald door O.E.A. Goetze, Uitgegeven door VSM 1983