Blog

Waarom homeopathie nooit verveelt

Hoe graag heb ik niet gelezen en voorgelezen uit de boeken van Astrid Lindgren: Pipi Langkous en Ronja de Roversdochter waren favoriet.  Ik genoot van die sterke, eigengereide personages, die al op jonge leeftijd een zeer onafhankelijk leven leidden. Pipi leek uit de boerenkool gekropen te zijn. Van haar ouders was geen spoor te bekennen. Ronja liep weg uit het rovershol om samen met haar vriendje Birk te gaan leven in het bos. Heerlijk…. wie zou er niet met ze willen ruilen?

Maar waarom voelde Astrid Lindgren zich aangetrokken tot juist dit soort hoofdfiguren? Laatst zag ik de film Becoming Astrid, over een uitzonderlijk, creatief Zweed meisje dat wars is van de strenge, door de kerk opgelegde moraal van haar tijd.
Astrid ontsnapt aan het eentonige boerenbestaan als ze een baantje krijgt bij de lokale krant. Haar werkgever raakt in de ban van de vrije en liefdevolle Astrid en op 16-jarige leeftijd raakt ze zwanger.

Met pijn in het hart besluiten haar ouders dat Astrid het dorp moet verlaten. Haar geliefde is getrouwd dus van een huwelijk kan het niet komen. Het is het verhaal van een eenzame zwangerschap, een bevalling ver weg van huis en een kindje dat naar een pleegmoeder gaat.
Voor Astrid betekent haar kind alles. Geleid door haar vastbeslotenheid en een rotsvast vertrouwen, zoekt ze haar weg uit het dal. Ze slaagt erin als alleenstaande moeder een bestaan op te bouwen en haar zoon terug te krijgen.
Ongelooflijk mooi om te zien hoe deze gebeurtenissen de schrijfster gevormd hebben. Hoe zij zelf Ronja en Pipi tegelijk moest zijn: zelfstandig, moedig en onverzettelijk.

Als kind al was ik al dol op verhalen. En het mooie is dat ook voor homeopaten verhalen onmisbaar zijn. Lees bijvoorbeeld de Psychologische portretten van de homeopaat Catharine Coulter en in je verbeelding komen personages tot leven: homeopathische middelen beschreven als karakters van vlees en bloed.
Neem Pipi en Astrid, ‘weeskinderen’, ongedurig, koppig, onafhankelijk, geliefd, vrij van geest, avontuurlijk en vrolijk. Dol op dieren. Pak daar de beschrijving van een middel als Tuberculinum bij en je snapt waarom homeopathie nooit verveelt.

Lilian Peters is klassiek homeopaat en redacteur van HM

https://www.linkedin.com/in/lilian-peters-a1b3885/