Blog

Stapje naar achteren

Niets zo moeilijk als opvoeden. Wat voor het ene kind werkt, is bij het andere kind net teveel of te weinig van het goede. Mijn valkuil als ouder is dat ik heel goed ben in het gras voor de voeten van onze kinderen weg maaien. Zoals dat wel meer gaat met valkuilen van jezelf; die heb je meestal niet zo in de gaten.

Ik had een wake-up call toen een van onze kinderen in de brugklas zat. Na een maand of drie kwam ze thuis met een aangeslagen blik in haar ogen. Proefwerkpapier in haar hand. Ze schoof het naar mij toe over de keukentafel. ‘Hier mam’, zei ze, ‘voor jou’. Ik nam het papier aan, en dacht ‘Ik heb een 3. Een 3! Wat nu?’. Om meteen daarna me te realiseren dat ik helemaal geen 3 had. En dat ik blijkbaar mijn dochter aangeleerd had dat ik dit wel even zou oplossen. Ai. De les voor mij was om mijn kinderen te leren zelf op te krabbelen in plaats van ze overeind te helpen.

Voor de onvoldoende van mijn dochter eerst een zijstapje:

De uitdaging waar elke homeopaat voor staat is antwoord te geven op de vraag: Wat staat genezing in de weg en op welke niveaus moet er genezen worden? Is het vooral een fysieke klacht (opgelopen trauma met sporten), is het vooral een emotionele klacht (slecht slapen na een overlijden van een geliefde), of is het meer mentaal (psychiatrisch). Soms moet je op meerdere niveaus tegelijk iets doen. Waar ik het in mijn praktijk makkelijker vind om een gezonde afstand te houden, is dat met je kinderen lastiger. Toch is het goed om ook daar eerst een stap naar achter te zetten. Wat is hier nodig? Hoe help je je kind om zichzelf te helpen?

In het bovenstaande geval van mijn dochter kun je als ouder bijvoorbeeld ondersteunen door bijles aan te bieden (fysiek niveau). Of door het helpen met een faalangstreductietraining (emotioneel niveau). Niets doen is ook een keuze. We kozen het laatste, maar hielden wel vinger aan de pols. Onze dochter had weerstand tegen het vele leren, ze was vooral in gevecht met zichzelf. Tot ze zich realiseerde dat ze alleen van zichzelf deze school ‘moest’ blijven doen, en dat ze ook andere keuzes had. Toen koos ze opnieuw. Voor dezelfde school. En was het niet meer ‘moeten’, maar ‘willen’ en volgden de voldoendes vanzelf.

Manon Bruins-Maathuis is klassiek homeopaat en redacteur van HM

www.homeopathiepraktijk.net