Er komt een mailtje binnen van een dame die vraagt of ik nog weet wie ze is. Ik heb meer dan tien jaar geleden haar schaap Axel en ook haar herdershond Storm behandeld met homeopathie.

Soms moet ik eerst wel even goed nadenken maar Axel en Storm herinner ik mij nog goed. Het adres was net over de grens in België. In die tijd mocht homeopathie nog worden toegepast in België. Later zijn daar strengere regels voor gekomen, wat natuurlijk heel erg jammer is omdat het juist zo’n mooie aanvulling op de reguliere (dier)geneeskunde kan zijn.

Axel was een Zwartblesschaap, net als mijn allereerste schaap Domoor. Hij kreeg al snel een plekje in mijn hart. De ram werd al op jonge leeftijd gecastreerd. Dit was noodzakelijk omdat hij samenleefde met zijn moeder. Je wilt natuurlijk niet dat hij zijn eigen moeder zou dekken. Ze waren heel lief samen en onafscheidelijk. Totdat zijn moeder ouder werd en uiteindelijk is overleden. Dit was een schok voor Axel. Hij was zichtbaar uit balans en lag regelmatig heen en weer te wiegen in de wei. Dit vertaalde de eigenaresse en ik in verdriet. Het wordt ook wel gezien als troostgedrag. Ook at hij veel minder dan normaal.

Gelukkig hebben we in de homeopathie de zogenaamde “verdrietmiddelen”. Die kunnen ingezet worden bij rouw en verdriet. Deze middelen zijn te onderscheiden in acute en chronische middelen. Als je net een dierbare hebt verloren is het natuurlijk normaal dat je verdriet hebt. Ook is er vaak een periode van rouw. Een acuut middel kan nodig zijn als het verdriet bij een mens of dier overweldigend is. Zo erg dat iemand niet meer kan functioneren. Dat het dier niet meer eet en drinkt. Het juiste homeopathische middel kan er voor zorgen dat het heftige ervan afgaat en de persoon of het dier er beter mee om kan gaan.

Bij Axel duurde het rouwen lang. Het was inmiddels niet acuut meer. Je kijkt het als eigenaar vaak eerst even aan. De dierenarts kon geen hulp bieden omdat het psychisch was. Na het doornemen van de vragenlijst en het huisbezoek adviseer ik een middel dat ze kan gaan geven. Het eerste middel sloeg wel aan maar niet voldoende, na inname van het tweede middel leek Axel weer de oude te worden.

Hond Storm had hele andere klachten maar ook hij was inmiddels na inname van de juiste homeopathische middelen erg vooruit gegaan.

Na lange tijd nam de eigenaresse wederom contact met mij op. Axel had erg veel jeuk en kale plekken op zijn lijf. Daarnaast plaste hij niet goed. Het kwam er in etappes uit. Huidklachten zijn erg vervelend want jeuk is vaak erger dan pijn. Maar een verstopte plasbuis kan zelfs levensbedreigend zijn. Ook ditmaal kon de dierenarts er niet veel aan doen.

Nu blijkt dat als je een schaap of geit te jong castreert er later problemen kunnen ontstaan met plassen. Dit komt omdat door het vroeg castreren de hormoonhuishouding verandert. Hierdoor kan de plasbuis zich niet volledig verder ontwikkelen.

Dit is de reden dat ik mijn eigen Ouessantschaapje (kleinste schapenras dat zijn oorsprong heeft in Frankrijk) pas met 6 maanden heb laten helpen. Ik denk wel dat als ik Ollie eerder had laten castreren er heel wat minder palen en staldeuren gesneuveld zouden zijn. Wat was hij gefrustreerd en boos. Dat is wel minder geworden maar je moet altijd blijven opletten in de wei want hij is nog altijd op ramkoers. Er zit dus ook een nadeel aan het later castreren.

Axel knapte ook nu weer snel op van de homeopathische middelen. Hij heeft nog jaren lekker in de wei lopen grazen. Inmiddels zijn Axel en Storm overleden en na jaren zonder hond te zijn geweest is er sinds een aantal maanden weer een pup in huis. Het lieve dier, genaamd Merlijn, heeft klachten van het maagdarmstelsel, jeuk in de oren, geïrriteerde ogen en jeuk op meerdere plekken van zijn lichaam. Hij heeft al verschillende medicatie van de dierenarts gehad, maar de klachten komen steeds weer terug. Omdat de eigenaresse liever met natuurlijke middelen werkt dan met reguliere medicatie heeft ze weer contact opgenomen. Ik ga uiteraard weer mijn uiterste best doen om Merlijn van zijn klachten af te helpen. Wordt vervolgd.