Nog niet
Blog

Nog niet
Onze huisdieren worden ouder. Moortje, de kat is bijna vijftien, en dus bejaard. En onze zwarte Labrador Toby loopt tegen de twaalf. En ouderdom komt met gebreken zelfs bij gezonde dieren, wat Moor en Toob altijd zijn geweest.
Moortje ziet er sinds een paar maanden haveloos uit, wordt magerder en magerder, haar spieren slinken, ze heeft kale plekken naast haar staart en het meest zorgelijke is dat ze heel weinig eet. Ze valt af. Ze is altijd een slank katje geweest, maar nu… Ik was gisteren nog bij dokter Bob, onze dierenarts, en die stond na het bloedonderzoek voor een raadsel: geen nierfalen, geen schildklierproblemen, alleen een beetje laag kaliumgehalte.
Toby doet het op zich niet slecht. Hij wordt wat grijs rondom de bek en ook boven zijn ogen piepen zilvergrijze haartjes tevoorschijn. Hij heeft nog steeds een mooie bouw en op momenten straalt hij (weliswaar kortdurend, maar toch…) een en al jeugdige energie uit.
Maar ook bij hem laat de leeftijd zich gelden. Nog niet zo lang geleden was hij altijd te porren voor een uren durende zwerftocht door het bos. Inmiddels hebben lange wandelingen plaats gemaakt voor korte tochtjes in een heel rustig tempo en met veel pauzes. Zwemmen is ingeruild voor pootjebaden.
Ze zijn al zolang bij ons. We hebben veel meegemaakt met hen en zij met ons. Ik herinner me dat we Moortje kregen, mijn dochter was vijf. Vol trots namen we ons nieuwe gezinslid mee naar school om haar aan de kleuters van haar klas te laten zien.
Inmiddels is mijn dochter twintig en woont ze niet meer thuis. De jongens zijn al haar voorgegaan. Ook de tijd dat de kinderen om de beurt met de hond gingen lopen, ligt achter ons. Tegenwoordig sjokken mijn man en ik vier keer per dag een rondje met Toby mee.
Met enige regelmaat geef ik onze bejaarde huisdieren een homeopathisch middel en meestal trekt de kwaliteit van hun leven dan weer een beetje aan. Maar ook de homeopathie houdt de ouderdom uiteindelijk niet tegen, ze verzacht hem hooguit.
Het moment van afscheid nemen komt dichterbij, de signalen zijn er. Telkens als ik naar Moortje en Toby kijk, bekruipt me de gedachte: nog niet… ik ben er nog niet aan toe. Maar wanneer wel?
Lilian Peters is klassiek homeopaat en redacteur van HM