Blog

Italiaanse schone

Mijn man stond erop. We gingen niet op vakantie zonder zijn Italiaanse schone. Het viel me beslist niet mee. Neemt u van mij aan: ze heeft een jaloersmakend figuurtje, slank met hemelsblauwe kijkers. Zo liefdevol als hij haar kon aanraken en verzorgen. Zijn eigen Bianchi Aria. Een toffe racefiets voor mijn mid-life man. De hele rit naar Zeeland bleef zijn blik hangen in de achteruitkijkspiegel. Was ze nog in orde, zo achter de auto? Ja, hoor Bianchi ging top.

En zo ging onze vakantie ook. ’s Ochtens vertrok mijn man voor dag en dauw op Bianchi. Vlot en stoer Zeeland doorkruisend. Van onze vier pubers nog geen teken van leven voor het middaguur. Gelukkig ging steevast rond een uur of tien mijn mobiel. ‘Kom je? Er is een leuke koffietent in Sluis!’. Kijk, dat kon Bianchi dan weer niet, gezellig op een terras. Ik vertrok op de DBF – dat is een afschuwelijke afkorting voor Dikke Banden Fiets. We dronken koffie en fietsten gezamenlijk terug. De hele terugrit maakte ik mezelf wijs dat alle mensen die we inhaalden vast dachten dat mijn man een racefiets nodig had om mij bij te houden. Daardoor ging ik nog sneller.

Zo fietsen we geregeld in de vakantie: mijn man 70 kilometer, ik 20 tot 30 kilometer. Behalve dat het heel gezellig was, vond ik het ook interessant. Na een huwelijk van 18 jaar realiseerde ik mij dat we nog steeds actief bezig waren met grenzen stellen (ik: ‘ik fiets nu echt niet harder meer!’), en rekening houden met elkaar (hij: ‘ok, ik doe wel iets rustiger). Het was fijn – mijn conditie, humeur en onze relatie voeren er wel bij.

Aan alle mooie dingen komt blijkbaar een eind. De vakantie is over, we zijn weer thuis. En nu is het niet meer genoeg voor mijn man. Op slechts één Italiaanse schone is hij blijkbaar uitgekeken. Er moet nog een Italiaans raspaardje bij. Nu voor mij…

Manon Bruins is redacteur van HM en klassiek homeopaat. Ze is getrouwd en moeder van vier kinderen. In deze column schrijft ze over haar gezin en haar vak.

www.homeopathiepraktijk.net