Blog

Een zomerse dag uit het leven van een dierhomeopaat

Terwijl ik nadenk over mijn nieuwe blog wordt de lucht ineens heel donker. Het begint te waaien en de eerste donderklap is een feit. Of er regen gaat komen dat gaan we zien. Het zou geen overbodige luxe zijn. De afgelopen dagen hadden we een hittegolf en ook vandaag was het meer dan 36 graden.

Ik ben nu aan het schrijven omdat ik morgen een hele lange dag voor de boeg heb. Eerst wat casussen uitwerken en middelen opsturen en dan een uurtje rijden voor een consult van een paard. Daarna even bijkletsen met een oud-student van mij. We hebben elkaar leren kennen op de School voor Homeopathie in Amersfoort. Ik was daar docent voor de opleiding dierhomeopathie en zij volgde deze opleiding. Maar eigenlijk kenden we elkaar al omdat we beide rondleidster waren in Diergaarde Blijdorp. Daarna ga ik richting Rotterdam voor een avonddienst op de dierenambulance.

De afspraak voor het paard stond al even ingepland, toen ik gisteren een mail kreeg waar ik nogal van schrok. Er was een dierenarts langs geweest en die gaf aan dat het dier niet meer te redden was en het beste geëuthanaseerd kon worden. De eigenaresse wilde daarom het homeopathisch consult afzeggen. Normaal kan ik me daar best in schikken en ga ik er vanuit dat de dierenarts weet wat hij doet. Maar dit voelde niet goed, dus heb ik een mail teruggestuurd met een aantal vragen. Wat heeft de arts voor onderzoeken gedaan? Hoe is hij tot zijn diagnose gekomen? Ik heb namelijk eerder dieren gezien in de praktijk die waren afgeschreven en toch nog aardig opknapten door de juiste homeopathische middelen. Soms in combinatie met reguliere medicatie.

Nu de eigenaresse van het paard er een nachtje over heeft geslapen heeft zij samen met haar man besloten dat ze toch graag willen dat ik langskom voor een consult. Ook heeft ze al een aantal andere scenario’s bedacht. Misschien kan haar paard wel lekker als maatje in de wei lopen of als coachingspaard gebruikt worden als ze niet meer bereden mag worden.

Ik heb aangegeven dat ik niet kan toveren maar mijn uiterste best ga doen voor het paard. En mocht het zo zijn dat het dier echt te veel pijn zou lijden dan ben ik de laatste die een euthanasie zou tegenhouden.

Inmiddels is het hier flink gaan gieten. Grote druppels, flitsen en harde knallen. Heerlijk die frisse lucht.

En morgen ga ik mijn best doen voor het arme dier. Wordt vervolgd.