Blog

De schoonheid van de vliegenzwam

Ieder jaar komen ze op in de vochtige houtsnippers van het paadje in mijn achtertuin: prachtig gekleurde vliegenzwammen. Op enkele meters van de grote berk en onder de meidoorns groeien ze. Als ze er zijn, neem ik altijd even de tijd om ze te bewonderen, want hun schoonheid is van korte duur. Voor je het weet is er een hap uit genomen, vallen ze om of zijn de stippen verdwenen.

De vliegenzwam spreekt tot onze verbeelding: die mooie paddenstoel met zijn vuurrode hoed en witte stippen speelt vaak een rol in sprookjes en kinderverhalen. Maar er is meer wat er over de vliegenzwam te vertellen valt.

Symbiose

De vliegenzwam (Amanita muscaria) groeit vooral in loofbossen. Dat is niet zonder reden. Samen met het wortelgestel van berken, sparren, beuken, eiken en dennen vormt de vliegenzwam een mycorhizza, wat letterlijk ‘schimmel-wortel’ betekent. Een mycorhizza is een symbiotische samenlevingsvorm waarvan beide organismen profiteren. De schimmeldraden van de vliegenzwam weven hun mantel om en in de boomwortels.

Suikers en mineralen

De boom of plant zorgt d.m.v. fotosynthese voor de vorming van suikers die voor een deel ten goede komen aan de schimmel. De schimmel op zijn beurt vormt lange uitlopers (hyfen) die zowel in de plantwortels als in de bodem doordringen. Via deze hyfen kan de boom verafgelegen mineralen bereiken. Ook zorgt de schimmel ervoor dat onoplosbare verbindingen omgezet worden in oplosbare voedingsstoffen zodat ze voor de plant toegankelijk worden.

Stippen

Vliegenzwammen duiken op vanaf eind juli tot in de late herfst, maar rond eind augustus is de paddenstoel op zijn hoogtepunt. De kleur varieert van dieprood tot oranje-geel; de meest voorkomende verschijningsvorm is de donkerrode variant met witte stippen. Deze stippen zijn overblijfsels van het witte omhulsel waarin de paddenstoel opgesloten zat toen hij nog onder de grond zat. Ze spoelen bij regenachtig weer vrij snel van de hoed.

Niet zo giftig

De vliegenzwam bevat verschillende toxische verbindingen waarvan een aantal een bedwelmend en hallucinogeen effect hebben. De belangrijkste werkzame stoffen van de vliegenzwam zijn muscimol, muscazone en iboteenzuur. Daarnaast bevatten vliegenzwammen het giftige muscarine.  Toch is de vliegenzwam minder giftig dan de meeste mensen denken. Wanneer je de paddenstoel aanraakt heeft dat meestal geen nadelige gevolgen.

Blauwdruk

De homeopathie kent de vliegenzwam onder de naam Agaricus muscarius.  Dit homeopathische geneesmiddel is volkomen veilig want het bevat slechts de informatie van de vliegenzwam. Door het proces van verdunnen en schudden is er in het homeopathische middel geen molecuul van de oorspronkelijke stof meer te vinden.

Middel voor kinderen

Kinderen die Agaricus nodig kunnen hebben, zijn over het algemeen hele energieke kinderen. Wanneer ze in balans zijn, zijn ze ijverig. Ze lachen, spelen, zingen en maken grapjes. Maar als zij niet in goeden doen zijn, zijn ze moeilijk af te remmen. Hun zenuwstelsel is overbelast, ze kunnen nauwelijks stilzitten en hebben moeite om zich te concentreren.

Neurologische problemen als tics, spasmen en spierkrampen, kan een homeopaat op het spoor zetten van dit middel. Een andere aanwijzing voor het middel is dat deze kinderen het snel koud hebben. Agaricus is ook een heel belangrijk middel bij winterhanden en -voeten, waarbij roodheid, zwelling en een brandend gevoel de belangrijkste symptomen zijn.
Agaricus is geen zelfzorgmiddel en dus ook niet bij de drogisterij verkrijgbaar. Voor het gebruik van dit homeopathische geneesmiddel is het voorschrift van een deskundige noodzakelijk.

Lilian Peters is klassiek homeopaat en redacteur van HM

https://lilianpetershomeopathie.nl/

https://www.linkedin.com/in/lilian-peters-a1b3885/