Blog

De korenbloem

Ik ben al een dagje ouder en ik verdien de kost via de Algemene Ouderdomswet. Je kunt dan achter de geraniums zitten. Tegenwoordig is er sprake van vitale ouderen die op alle mogelijke fronten actief zijn en willen blijven. Nu hebben we wel geraniums thuis, maar ik kan er niet achter kruipen want ze hangen aan de houten schutting!

Omdat ik een dagje ouder ben ken ik de graanakkers nog waarbij in het midden korenbloemen en klaprozen bloeien. Gaandeweg ben ik deze planten gaan missen, zonder de vraag te stellen hoe dat nu kwam. Niet alleen een dagje ouder; gelukkig ook een dagje wijzer: zaaigoedzuivering, onkruidbestrijdingen en massale teelt van schaduwrijke maïsplanten hebben de korenbloem van een algemene plant in een zeldzame verschijning veranderd.

Met name de korenbloem beleeft een wedergeboorte, maar nu in de bloemrijke randen van de akkers. In de Hortus hebben we een kleine graanakker met rogge – dat is wel een groot woord voor dat kleine gebiedje – met daarin bloemen die goed gedijen op zo’n graanakker.  Op mijn donderdagse werkdag loop ik daar langs en blijf even staan om de ontwikkeling van de bloemen te volgen, de veranderingen te zien en te hopen dat ik binnenkort die prachtige korenbloem mag bewonderen.

Aan de rand van het bloemrijke veld hebben wij vorig jaar zilverschoon geplant. Gewoon plantjes in de grond gezet en deze zijn uitgegroeid tot een wonderschoon bed. Je kunt gewoon over dit bed lopen, het doet de planten niets. En daar schuilt ook de absolute kracht van deze planten in. De wortels van zilverschoon zijn eetbaar. Het is een krachtige plant, dus kunnen er wel wat worteltjes gemist worden. Voor de korenbloem geldt: gewoon laten staan en genieten van de plant, want de korenbloem is een beschermde plant geworden.

Ger Augustus, tuinman op donderdag in de Hortus van Alkmaar