Blog

Dat doet hij anders nooit!

Ik denk dat mensen die veel met dieren werken dit wel zullen herkennen. Je komt ergens binnen voor een consult van een huisdier. Bijvoorbeeld voor een kat. In de vooraf ingevulde vragenlijst over het dier staat dat de kat absoluut niet van vreemde mensen houdt en zeker geen kroelkat is.

Ik laat deze dieren in het begin altijd met rust. Uit mijn ooghoeken hou ik het dier tijdens het gesprek stiekem in de gaten. Zo kan ik het normale gedrag van het dier goed observeren zonder dat het dier gestrest raakt.

En dan gebeurd het. De kat komt dichterbij, ruikt aan mijn tas en dan aan mijn handen. Voorzichtig mag ik haar aaien en niet veel later springt ze via mijn schoot op de tafel. Ze staat voor mij en we maken even kennis met elkaar door met de neuzen tegen elkaar aan te tikken. We kijken elkaar aan en beide knipperen we met onze ogen ter geruststelling. Dan gaat mevrouw (ik bedoel uiteraard de kat en niet het baasje) languit over mijn papieren liggen in een heerlijk ontspannen houding. Verbaasd roept de eigenaresse: ‘Dat doet ze anders nooit!’

Dit hoor ik heel vaak. Ook tijdens mijn werk op de dierenambulance. Ik denk dat dieren aanvoelen als we ze willen helpen.

Maar soms overschat ik mijzelf, zoals laatst toen een kater op zijn rug voor mij lag en ik hem zachtjes over zijn buik begon te aaien. Opeens beet hij hard in mijn hand. En geloof me, dat doet pijn. Het was duidelijk, ik was een grens overgegaan, zijn grens. Als ik de kat beter geobserveerd had, dan had ik het kunnen voorkomen. Maar omdat ik met de eigenaresse aan het praten was zag ik niet dat het punt van zijn staart steeds sneller van links naar rechts zwiepte. Een teken dat er spanning werd opgebouwd. Ik had moeten stoppen met aaien dan was er niets aan de hand geweest.

Laatst was er een hond in de praktijk die al meerdere mensen in hun armen had gebeten. Onze eerste kennismaking verliep zoals verwacht. De hond keek mij argwanend aan en gromde hard. Ik liet mij niet kennen en vroeg de baas om de hond los te laten in de praktijkruimte. Halverwege het consult voelde ik de neus van de hond tegen mijn handen drukken. Voorzichtig zocht ze contact. Ik hield mij rustig en maakte geen snelle bewegingen met mijn armen en het ging goed. Maar ik zou liegen als ik zei dat ik niet een beetje gespannen was. Hopelijk gaan de homeopathische middelen helpen en wordt ik bij het vervolgconsult niet meer ontvangen met gegrom.

Nancy Groeneveld is klassiek homeopaat voor mens en dier.

www.homeopathiehelptmensendier.nl