Blog

Coronatijd

Als ik deze Blog aan het schrijven ben zitten we al een hele tijd in de “intelligente lockdown”. Rare naam eigenlijk. Intelligent? Daar heb ik zo mijn vraagtekens bij. Elke dag horen we hoeveel mensen er ziek zijn en dood zijn gegaan. Ook op facebook gaan allerlei verhalen en discussies de ronde. De meest rare theorieën maar ook hele logische. Van artsen die verder denken dan een vaccin, die andere oplossingen hebben. Dit soort berichten worden verwijderd en de schrijvers ervan verguisd. Homeopaten worden uit de tent gelokt bepaalde dingen te zeggen. Dan belt er een zogenaamde klant en dat blijkt dan een journalist te zijn voor een programma. Ik word hier heel boos en vooral verdrietig van. We mogen niet meer zelf denken en niet meer over ons eigen lichaam beslissen. En waar is de vrijheid van meningsuiting gebleven.

Ik heb van meerdere collega’s die een complementaire praktijk hebben gehoord dat ze gaan stoppen met de praktijk of hier over nadenken. Een collega zei zelfs: ik zit al 30 jaar in het verdomhoekje. En als ik heel eerlijk ben, ook ik denk weleens dat een leuke baan bij een werkgever misschien wel een stuk meer rust kan geven en meer zekerheid biedt.

Maar dan gebeurt er weer iets waardoor ik weer weet waarom ik homeopaat ben geworden.

De oude hond van een vriendin van mij werd plotseling erg ziek. Ze kreeg neurologische verschijnselen. De dierenarts dacht aan een bloeding in de hersenen en gaf een injectie met prednison. Mijn vriendin nam ook direct met mij contact op zodat ze Lara kon ondersteunen met homeopathie. Maar tijdens ons gesprek schiet haar iets te binnen. Sinds 1,5 week heeft Lara een tekenband om. Omdat deze band haar erg lijkt te irriteren had ze hem net bij haar afgedaan. Zo’n band bevat pesticiden die ervoor zorgen dat vlooien en teken dood gaan. Maar het komt ook in het bloed van de hond of kat die de band draagt.

Met deze informatie gooi ik het behandelplan om. Intussen is Lara meer dood dan levend. Ze eet niet meer, is apathisch, ademt zwaar en als ze paar passen doet zwalkt ze van links naar rechts. De middelen die ik nu kies worden ingezet bij vergiftigingen. Het is echt wonderbaarlijk hoe snel Lara verbetert. Ze reageert weer op omgevingsgeluiden en wil weer mee naar buiten. Ook heeft ze weer meer interesse in eten. Nu gaan we verder met homeopathische middelen die erom bekend staan dat ze lever en nieren kunnen ondersteunen. Ze is nog niet 100% maar een paar dagen eerder dacht mijn vriendin dat ze afscheid van haar moest nemen. De dierenarts zegt dat ze deze reactie met deze bewuste band nog niet eerder heeft gezien maar ze sluit niet uit dat Lara hierdoor ziek is geworden. Dat is gelukkig al iets en hopelijk denkt ze eraan mocht er nog een patiënt met onverklaarbare klachten binnenkomen. Ik zie ze namelijk met enige regelmaat in mijn praktijk.